Είμαστε τόσο τυχεροί που η μουσική υπάρχει

Έχω άτομο στην οικογένεια που γεννήθηκε κουφό. Πρόσφατα συναντήθηκα με αυτό το άτομο (ζει σε άλλη πόλη) και προσπαθούσα να της μιλήσω όσο μπορούσα με αυτοσχέδια νοηματική και με τις λέξεις να φαίνονται στα χείλια μου. Απ' όλες τις σκοτούρες με τις οποίες συνεπάγεται η κώφωση πιστεύω το χειρότερο είναι ότι δεν μπορούν να ακούσουν μουσική. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν στερηθεί την μουσική στο σύνολό της, από κλασική μουσική, ροκ και μέταλ μέχρι και το πιο χαζό anime intro και μπιτάκι. Δεν γνωρίζουν καθόλου την γαλήνη και τον συναισθηματισμό που μπορεί να προσφέρει η μουσική.

Αυτή η συνάντηση μου προκάλεσε μια ανανεωμένη εκτίμηση/ευγνωμοσύνη για την μουσική. Προσωπικά, είμαι άτομο που εκτιμά σχεδόν όλα τα είδη μουσικής. Έχω κάποια σταθερά όπως Radiohead, Interpol, The Smiths, Muse κτλ αλλά μόνιμα ψάχνω καινούρια μουσική, εξερευνώ άλλα είδη και την εκτιμώ όπου την ακούω. Ακόμα και όταν βλέπω ταινίες/σειρές δίνω πολύ προσοχή στο soundtrack. Πχ πρόσφατα έβλεπα το End of Evangelion και μου άρεσε πολύ το "Komm, Süsser Tod". Παλιότερα έβλεπα Twin Peaks και μου άρεσαν πολύ τα tracks του Angelo Badalamenti όπως το "Pink Room".

Οπότε ναι, τρία ζήτω για την μουσική, και να νιώθουμε τυχεροί εμείς που μπορούμε να την εκτιμήσουμε.